Roman – Els Florijn schrijft graag over historische onderwerpen en kan zich goed inleven in vroeger tijden. Dit gevoelige verhaal schreef ze n.a.v. van een oud boekje uit 1892, waarin Johanna Stuten schrijft over haar opname in een krankzinnigengesticht.
De engelen van Elisabeth beschrijft het leven van een arme, jonge vrouw die leeft in een kil huwelijk. Na het overlijden van haar 2 dochtertjes wordt ze opgenomen voor een, naar blijkt uitzichtloos verblijf in een gesticht, waar de patiëntes dagelijks worden vernederd en mishandeld. Ze mist vooral haar zoontje Jan, en wordt bijna gek van wanhoop en verdriet. Heden (eind 1800) en verleden (haar jeugd) wisselen elkaar af. Zo begrijpt de lezer steeds beter hoe Elisabeth is geworden wie ze is. Een teruggetrokken jonge vrouw, heel gevoelig voor haar omgeving, voor het ervaren van de liefde en het gebrek daaraan in haar huwelijk. Een verhaal over leven, dood, en bovennatuurlijke nabijheid. De engelen van Elisabeth geeft een inkijkje in het leven van een arm gezin eind 19e eeuw, geschreven in beeldende maar nooit overdadig taalgebruik. Absoluut een aanrader!
‘Ik weet niet waar ze me mee naar toe zullen nemen, maar ik heb er niet veel verwachting van. Mijn moeder had gelijk toen ze zei dat vechten niet helpt, en dat je altijd door moet gaan, hoeveel pijn je ook hebt, en dat je hoogstens kunt hopen op genade.’
252 blz., Uitgeverij Mozaïek, 2021